پانصد مثقال طلا از شوهرم طلب دارم
شیخ بهاء الدین عاملی در یکی از کتاب های خود می نویسد :روزی زنی نزد قاضی شکایت کرد که پانصد مثقال طلا از شوهرم طلب دارم و او
به من نمی دهد .
قاضی شوهر را احضار کرد و او طلب خود را انکار نمود یا فراموش کرده بود .
قاضی شوهر را احضار کرد و او طلب خود را انکار نمود یا فراموش کرده بود .
قاضی از زن پرسید : آیا بر گفته ی خود شاهدی داری ؟
زن گفت : آری ، آن دو مرد شاهدند .
قاضی از گواهان پرسید : گواهی دهید زنی که مقابل شماست پانصد مثقال ار شوهرش که این مرد است طلب دارد و او نپرداخته است .
گواهان گفتند : سزاست این زن نقاب مقابل صورت خود را عقب بزند تا ما لحظه ای وی را درست بشناسیم که او همان زن است ، تا آنگاه گواهی دهیم .
چون این زن سخن را شنید بر خود لرزید و شوهرش فریاد برآورد شما چه گفتید
؟
برای پانصد مثقال طلا ، همسر من چهره اش را به شما نشان دهد ؟! هرگز!
من پانصد مثقال خواهم داد و رضایت نمی دهم که چهره ی همسرم در حضور دو مرد بیگانه نمایان شود .
برای پانصد مثقال طلا ، همسر من چهره اش را به شما نشان دهد ؟! هرگز!
من پانصد مثقال خواهم داد و رضایت نمی دهم که چهره ی همسرم در حضور دو مرد بیگانه نمایان شود .
چون زن آن جوانمردی و غیرت را از شوهر خود مشاهده کرد از شکایت خود چشم پوشید
و آن مبلغ را به شوهر بخشید .
و آن مبلغ را به شوهر بخشید .
چه خوب بود آن مرد باغیرت ، امروز جامعه ی ما را هم می دید که زنان نه
برای پانصد مثقال طلا و نه حتی یک مثقال نقره ، چگونه رخ و ساق به همگان
نشان می دهند و شوهران و پدران و برادرانشان نیز هم عقیده ی آنهایند و در
کنارشان به رفتار آنان مباهات می کنند !
عکس/ پاهای بسته فرزندِ خمینی(ره)